خانه ام عرش معلاست خدا میداند
مستی میکده برپاست خدا میداند
هر دلی مست تولاست خدا میداند
شب شب شادی زهراست خدا میداند
شهر پیغمبر اکرم متبرک گشته
خانه ام مهبط انوار ملائک گشته
من حسینم که دلم محرم اسرار بود
من حسینم که سرم نذر ره یار بود
من حسینم پدرم حیدر کرار بود
جد عالی نسبم احمد مختار بود
من حسینم کرمم وسعت چندین دریاست
مادرم حضرت صدیقه کبری زهراست
من حسینم به همه عالم و آدم شاهم
من حسینم که شهنشاه عدالت خواهم
و هدایت گر هر مرد و زن گمراهم
حامی دین خدا هستم و ثاراللهم
من حسینم که به مهرم دو جهان می ارزد
تربتم بر همه ی کون و مکان می ارزد
من حسینم پسری از همه بهتر دارم
من حسینم پسری شبه پیمبر دارم
من حسینم که یلی چون علی اکبر دارم
پسری عاشق سجاده ی دلبر دارم
دو علی داده خدایم چه بود بهتر از این
من که راضی به رضایم چه بود بهتر از این
لکن حالا خبر از یاس معطر داده
آری آری به دلم مژده ی کوثر داده
جانمی جان نظری کرده و دختر داده
و خدا در بغلم زینب دیگر داده
ثمرم امد و بابا شده ام خوشحالم
با چنین دخترکی من به خودم می بالم
همسرم بار دگر قرص قمر زائیده
قمری که اثرش در همه جا تابیده
به قدومش پر خود را ملکی سائیده
همه آرام بگیرید عسلم خوابیده
خودمانیم زبان عسلم شیرین است
بخدا صاحب دختر شدنم شیرین است
ساره و آسیه و هاجر و حوا آمد
نه فقط تاج سر مریم عذرا آمد
بهتر این است بگویم خود زهرا آمد
غصه ای نیست دگر همدم بابا آمد
زهره ی هاشمیان گشته عزیز همه است
نوه ای از نوه های علی و فاطمه است
دخترم با خبر از سر ضمیر همه است
با ظهورش به غم و درد همه خاتمه است
نفسش چون نفس مادر خود فاطمه است
کاشف الکرب شبیه قمر علقمه است
نه فقط بر گل شهزاده تخلص دارد
بلکه در دادن حاجات تخصص دارد
قلب آئینه درخشنده تر از الماس است
صورتش صورت حوریه بود حساس است
موجی از عاطفه ها دارد و با احساس است
زینت دوش یل ام بنین عباس است
به خودم رفته اگر سفره ی احسان دارد
روز و شب بر لب خود ذکر عموجان دارد
دل عاشق به دل دربه دری طعنه زده
چادرش بر نظر خیره سری طعنه زده
همچو شمسی که به نور قمری طعنه زده
چهره اش بر ملک و حور و پری طعنه زده
نام زیبای رقیه سر بام فلک است
چشم بد دور- بگردم چقدر بانمک است
مادرش فاطمه ی خانه صدایش کرده
بیمه ی دائمی لطف خدایش کرده
از حسودان قبایل که جدایش کرده
از الان فکر جهیزیه برایش کرده
کاش باشد و خودش نیز عروسش بکند
کاش باشد و تماشای جلوسش بکند
کاش امروز به سر آید و فردا بشود
بلبل خوش سخن گلشن طاها بشود
پیش چشمان پدر خوش قد و بالا بشود
چادری سر کند و زینب کبری بشود
قول دادم که گلم را سفر حج ببرم
قول دادم که برایش دو النگو بخرم
حوصله باشد اگر بافتن مو زیباست
گل و سنجاق سر و حلقه ی گیسو زیباست
مژه و سرمه و هر پرّش ابرو زیباست
گونه و خال و لب دختر خوش رو زیباست
به چنین گوهر زیبای خدا می نازم
به چنین دختر با حجب و حیا می نازم
هر دو وابسته ی چشمان تر یکدگریم
هر دومان زائر حال سحر یکدگریم
هر کجا هم برویم در نظر یکدگریم
صبح و ظهر و سرشب دور و بر یکدگریم
هرکجا که بروم پشت سرم می آید
نفسم، نخل جوانم ،جگرم می اید ...
شعر : علیرضا خاکساری
منبع :
http://roghayeh.net
.jpg "اینستاگرام حضرت رقیه")
.jpg "اسارت حضرت رقیه")
