داستان بوسه ای که گونه را کبود کرد

چند روز پیش یکی از بازدیدکنندگان سایت تخصصی حضرت رقیه سلام الله علیها برای ما یک نطر ثبت کرد که واقعا خواندنی و قابل تامل بود. ما هم نظر ایشان را بی کم و کاست در سایت قرار میدهیم تا دیگران مطالعه کنند:

بسم الله الرحمن الرحیم. بنده روضه خوان این بانوی بزرگوار هستم. زندگی ام را مدیون او و پدر عزیزش می دانم.زمانی که دختر اولم به دنیا آمد از قبل با مادرش توافق کرده بودیم اسمش را رقیه بگذاریم. بچه را بردم پیش یکی از عرفای اهل دل اصفهان و فرمود نامش را چه گذاشته اید عرض کردم هر چه شما بنامید فرمود من دوست دارم اسمش را بگذارم زهرا. ما هم قبول کردیم .

منتظر ماندیم تا خدا سه سال بعد فرزند دوم را هم به ما هدیه کرد خدارا شکر او هم دختر شد به آرزوی خودمان رسیدیم و نامش را گذاشتیم رقیه. زمانی که چهار سال بیشتر نداشت یک روز آمدم منزل دیدم روی گونه هایش سیاه شده است! از خانمم سوال کردم چرا روی صورت بچه سیاه است؟ گفت :دائیِ رقیه آمده بود بچه ها را ببیند از بس که این بچه شیرین زبانی کرد دائیش چند بوسه محکم از صورتش گرفته است و این جای بوسه است! یی اراده بدنم شروع به لرزیدن کرد .گفتم روی منبر برای مردم می گوئیم صورت این بانوی عزیز سیاه شده بود ببین این دختر صورتش با چند بوسه محکم آن هم از سر مهر و محبت سیاه شده است دیگر خدا به داد دل حضرت زینب کبری (س) برسد که نگاه می کرد و می دید که جای سیلی دشمن روی صورت دختر برادرش نمایان است! از آن روز به بعد وقتی روضه حضرت رقیه را می خوانم یقین دارم که صورتش کبود شده بود.
خیلی التماس دعا داریم از همه عاشقان بانوی بزرگوار و سفیر امام حسین (ع) در شام

مهدی احمدی ونهری