ما گمشدگانیم به عرفان رقیه
دلها شده محزون و پریشان رقیه
او دختر معصوم بود و خواهر معصوم
هم عمه معصوم ، نگر شأن رقیه
حاتم که بُوَد شهره آفاق سخایش
محتاج بوَد بر در احسان رقیه
پرچم زده در شام نماینده زینب
کنسولگری عشق شد ایوان رقیه !
گه سینه زند گاه کند ناله و افغان
این هیئت پرشور محبان رقیه
ذهنش بنمود عمه مظلومانه بگفتا
از جان خودم سیر شدم جان رقیه
رفتی ز برم ای به من غمزده مونس
دل خون شده چو لاله ز هجران رقیه
گوشوارۀ غارت شده ات را بگرفتم
شاید بخندد لب خندان رقیه *
رفتم به مدینه نکنم شادی و عشرت
پرسد ز من ار خواهر نالان رقیه
که ای خواهر زیبای من عمه به کجا رفت
آخر چه بگویم به عزیزان رقیه
گویم به دل ویران مکان شد به عزیزم
آمد پدرش در شب پایان رقیه
بگرفت به دامان سر خونین حسین را
آلوده به خون شد بله دامان رقیه
لبهای پدر بوسه زد و جان به رهش داد
بگریست بر او دیده مهمان رقیه
یک نکته درباره این شعر
شاعر در این ابیات به خوبی مدح حضرت رقیه (س) کرده است و هرکسی از خواندن این شعر زیبا لذت می برد؛ ولی باید نکته ای را درباره یکی از ابیات عرض کنیم تا درباره شخصیت حضرت رقیه سلام الله علیها شفاف سازی شود.
گوشوارۀ غارت شده ات را بگرفتم
شاید بخندد لب خندان رقیه
شاعر در بیت بالا به گونه ای بیان میکند که گویی دغدغه ی حضرت رقیه سلام الله علیها ، به غارت رفتن گوشواره ایشان است. این در حالیست که حضرت رقیه (س) در خاندان با کرامتی پرورش یافته بود و اهمیتی به مادیات نمیدادند. لذا غصه ایشان فقط به خاطر حضرت سیدالشهدا علیه السلام بود نه چیزهای دیگر.
بزرگان همیشه تذکر داده اند مبادا حضرت رقیه سلام الله علیها را به گونه ای معرفی کنید که مثلا ایشان به فکر گوشواره و گرسنگی و از این قبیل موارد بودند زیرا کاملا اشتباه است. این سه بیت چه زیبا این قضیه را در قالب شعر بیان کرده است:
خستم ولی خواب نمیخوام ... تشنم ولی آب نمیخوام
گشنم ولی شام نمیخوام .... سنگ از روی بام نمیخوام
من فقط بابا ، بابامو میخوام ... من فقط بابا بابامو میخوام
ان شا الله همه ما علی الخصوص شاعران اهل بیت علیهم السلام به این نکته ای که به نقل قول از علما و بزرگان دین نقل شد توجه کنیم و خدایی نکرده حرفی نزنیم که موجب پاییین آوردن شخصیت باعظمت حضرت رقیه بنت الحسین علیهما السلام شود.
منبع : http://roghayeh.net