شعر مدح حضرت رقیه (حاتم طائی خودش گدای رقیه است)

مرغ دلم، عاشق هوای رقیه است

عالم امکان ، همه برای رقیه است 

عرش ، قلم، لوح، همه ارض و سماوات 

شمس ، قمر ، نور ، مبتلای رقیه است 

خون خدا قبل هر نماز و دعایـش

روی لبش نام دلربای رقیه است

کل جهان را بـه پای دختر خـود ریـخت

شاه ، رضایش فقط رضای رقیه است

سـر در قـلـبـم نـوشـــتـه بـا خَـطِ الـماس

جای کسی نیست فقط جای رقیه است

از چه تو رفتی به درب خانه ی حاتم؟

حاتم طائی خودش گدای رقیه است

قـلـب ابـوفـاضـل بـن حـیـدر کـرار

عاشق آن روی مه لقای رقیه است

دست جـدا شـد ولی علم کـه نیـفتاد

چون که به دستان او لوای رقیه است

کاش بگـویـنـد بـه مـن در صـف محشر

"جعفر" بی دل غزل سرای رقیه است